Proosten in de provincie

Deze blog zal slechts het verloop van 2 dagen en 1 nacht beschrijven. Mijn collega Phearum liet een maand geleden al weten dat hij ons (João en ik) graag een keer mee wilde nemen naar zijn geboorteplaats 50 km buiten Phnom Penh. Dit weekend zou het dan gaan gebeuren, maar voor Phearum begon de voorbereiding al een stuk eerder. Hij wilde op maandag al weten wat we het liefst wilde eten zodat zijn moeder en zussen dit klaar konden maken als wij aan zouden komen.

Zaterdag uit werk om 13.00 uur vertrokken Phearum, Seila (Phearums neef), João en ik op twee motorbikes naar de provincie om ruraal Cambodja te ontdekken. Eenmaal aangekomen in het dorp van Phearum zagen we meteen dat de voorzieningen hier een stuk minder waren. De mensen, de huisjes en een gebrek aan geasfalteerde wegen lieten zien dat we een stukje terug in de tijd werden geworpen. Eenmaal aangekomen in Phearum's huis hebben we de familie formeel begroet en toen werd ons al snel duidelijk dat westerse mensen hier niet vaak komen. Het hele dorp en vooral de kleine kinderen waren danig onder de indruk van twee blanke jongens. Na een klein rondje dorp gedaan te hebben konden we gaan zitten voor het eten. Twee grote schalen Tchá-kdal en Loklak werden geserveerd, de gerechten die we vooraf hadden aangegeven. Met z'n vieren hebben we hier kostelijk van genoten onder het genot van een Angkor biertje. Cambodjanen proosten bij elke slok! En ook vrij formeel, een keertje overslaan is eigenlijk geen optie. Later kwamen er nog wat vrienden van Phearum over en hebben we de rest van de avond veel gelachen.

Echter, toen duidelijk werd dat we op een bed zonder matras moesten slapen was het lachen ons snel vergaan. Geen oog dichtgedaan, hitte en volledig lek geprikt door de insecten stond ik op. Phearum en z'n vrienden sliepen zelfs op de grond, dus ook al was onze slaapplek karig, het was het beste wat er beschikbaar was. s'Ochtends alle familieleden in het dorp gedag gezegd, en het halve dorp was familie dus we gingen aardig wat huisjes af, schrijnend om te zien dat de meeste familieleden in nog mindere omstandigheden verkeerde dan Phearum's familie. 'Cheers' en 'Bart, I would like you to introduce you to my relative' zijn de twee dingen die ik erg vaak gehoord heb dit weekend. Na het gedagzeggen gingen we naar de Udong mountain, een berg met een tempel op de top met veel aapjes onderweg. Na de Udong mountain gingen we weer terug naar de familie om een lunch te nuttigen. 5 grote vissen werden geserveerd en ook dit was weer niet te versmaden. Na de lunch was het tijd om even bij te slapen of rusten. Na het rusten gingen we dezelfde familie die we een paar uur geleden gedag zeiden weer langs om afscheid te nemen. Nog een klein presentje voor de familie van Phearum om ze te bedanken voor de gastvrijheid en we namen afscheid van de provincie, terug naar Phnom Penh.

In Phnom Penh stopten we eerst nog even bij het appartement van Phearum en Seila. Tot onze schrik en verbazing zagen we dat ze met z'n 2en een kamer delen waarin alleen een bed staat waarin João en ik de vorige nacht zo slecht hadden geslapen. Daar aangekomen wilde Seila dolgraag alle foto's laten zien van zijn gezin, die weer in een andere provincie woont. Seila kon z'n enthousiasme dit weekend maar moeilijk verbergen en eiste erg veel aandacht van João en mij, dit leek soms tot ergenis van Phearum te zijn waardoor het af en toe leek alsof ze in een competitie waren voor het verkrijgen van de meeste aandacht.

Aangekomen in m'n eigen appartement ben ik erg dankbaar voor dit weekend. Een familie met weinig bezit is meer dan welwillend om vreemde mensen in huis te nemen en het beste te bieden wat ze hebben. Daarnaast zie ik nu de waarde van een matras maar bovenal van een fatsoenlijke wc en douche, hier kan ik gerust nog een blog over schrijven!