Heading to the unknown!

Deze reis naar Myanmar stond al gepland voordat ik naar Cambodja ging. João was dit al aan het plannen in Februari en vroeg toen via internet of ik mee wilde. Tot zijn grote verbazing zei ik binnen 10 seconden dat ik dat een prima idee vond en dat bleek zo te zijn. Het nog steeds gesloten en primitieve karakter van dit land maakt het uniek.

Na een lange periode van Brits koloniaal bestuur, en de Japanse bezetting tijdens de Tweede Wereldoorlog werd Birma in 1948 onafhankelijk. Door veel instabiliteit dankzij interne conflicten pleegde het leger een coup in 1962. Sindsdien heerst er een dictatuur en vanaf 1989 werd de naam Birma verandert in Myanmar. Het land isoleert zichzelf door geen mensenrechtenorganisaties toe te laten, enkel wat buurlanden mogen zich ermee bemoeien vanwege economische belangen. Hierdoor hebben de EU en de VS nooit investeringen gedaan in Myanmar en is het zo onder ontwikkelt. Op dit moment versoepelen de EU en de VS de regels om investeringen in Myanmar mogelijk te maken om ze te belonen voor de pogingen een meer democratisch beleid te voeren.

Deze schets heb ik noodzakelijk geacht om duidelijk te maken waarom dit land anders is. Voor mensen die meer dan alleen het sportkatern van een krant lezen wellicht wat overbodig....sorry.

Schema:
12 mei Phnom Penh-Yangon
We vlogen om 18.00 uur en kwamen rond 20.00 uur aan. Het vliegveld was luxe, we dachten een stop in Singapore gemaakt te hebben. Hoe kan dit het gesloten, onder ontwikkelde land zijn waar we heen gingen? Dat werd onmiddellijk duidelijk toen we het vliegveld verlieten, onze oude vieze taxi waarvan de ramen niet dicht konden stond ons op te wachten op een verlaten en donker parkeerterrein. De mannen hebben of een heel vies gebit of geen tanden, dragen longy's (een soort jurken) en de vrouwen schminken het gezicht met een soort geel spul om de huid te beschermen tegen de zon. Die avond alleen gedineerd, geen tijd meer om de stad in te gaan.

13 mei Yangon-Bagan
We vlogen om 6.00 uur naar Bagan en hier hebben we heel erg naar uitgekeken. Bagan is beroemd vanwege het complex van de 4000 tempels. Die ochtend meteen paard en wagen voor 2 dagen gehuurd om zoveel mogelijk tempels in het complex te bezoeken. De omvang van het gebied en de hoeveelheid tempels is wat ons het meest verwonderde. Het interieur van de tempels was veelal hetzelfde maar boven op een tempel naar alle andere tempels kijken was elke keer weer schitterend. Hier kreeg ik hetzelfde gevoel als toen ik als klein ventje voor het eerst de Arena binnen liep. Ongekend! Helaas hadden we in Bagan pech met de zonsondergang, het was te bewolkt om een mooie horizon te krijgen. Gelukkig kwam iemand uit een dorpje twee biertjes naar de top van de tempel brengen, daar kon na een dag tempels bezoeken in 42 graden geen zonsondergang tegenop. De volgende dag vroeg op om de zonsopgang te bekijken, deze was gelukkig wel schitterend! Toen hebben we besloten op de top van de tempel in een stukje schaduw een dutje te doen. Want de nacht ervoor was verschrikkelijk, temperatuur daalde niet verder dan 30 graden en we wisten niet hoe de airco werkte. Die dag weer een behoorlijk deel van het tempelcomplex bezocht en opnieuw een poging gewaagd te zonsondergang te aanschouwen. Zelfde recept, goed bier slechte zonsondergang, 2-0.

Wat ons opviel in Bagan is dat de mensen vrij goed Engels spreken en super aardig waren. Iedereen wil met je praten en vragen stellen. Een keer of 100 moeten vertellen dat ik Bart uit Nederland ben, waarop ze steevast zeiden, 'goed voetbal'. João uit Brazilië kreeg dezelfde reactie, opzich terecht. Na een goed ontbijt vertrokken we de volgende ochtend met het vliegtuig naar Inle Lake, hier verbleven we 3 dagen en zal ik volgende blog over verhalen.