Vreemde eenden in Inle Lake

Het kleine vliegtuigje bracht ons naar Inle Lake. Joao is niet zo'n held met vliegen dus elke weer vond hij het weer nodig om mij te laten voelen hoe kletsnat z'n zweethanden waren van de spanning. Aangekomen in Inle Lake probeerde we eerst wat geld te ruilen, wat heel moeilijk is in Myanmar. Ze accepteren alleen perfecte biljetten, een heel klein vouwtje en ze willen niet ruilen.

Van het vliegveld naar het guesthouse deelde we een taxi met een engelsman om de kosten te drukken. De eerste dag in Inle Lake besloten we twee fietsen te huren en beetje langs de bergen rond het meer te fietsen, als afsluiter in een Myanmarese wijngaard twee flessen wijn besteld - en gedronken - en daarna de laatste kilometers terug naar het guesthouse gefietst.

De volgende dag was het ontbijt weer fantastisch, dit guesthouse werd ons sterk aanbevolen door andere reizigers en na het ontbijt werd meteen duidelijk waarom. Na het ontbijt gingen we met een boot het meer op. Dit was een hoogtepuntje van de trip, we bezochten traditionele dorpjes op het water. Als mensen een kopje suiker nodig hebben van de buren moeten ze de boot pakken, werkelijk alles gebeurde op het water. Inle Lake staat bekend om de traditionele manier van roeien, ze bewegen de roeispaan met hun voet, heel acrobatisch. We zochten nog een echte traditionele markt, zonder souvenir kraampjes en dat soort onzin. Hier konden we de echte Myanmarese bevolking handel zien drijven. 's Avonds nog een biertje gedronken met de Engelsman, interessant figuur. Hij had eerst 2 jaar in Afghanistan gewerkt, ging toen even reizen door Myanmar. Toen ik vroeg wat zijn volgende bestemming was verwachte ik Thailand of India, logische om je reis te vervolgen naar buurlanden zou je zeggen. Maar deze man ging naar de Azoren, hij wilde wel eens walvissen zien. Daarvoor ging hij dus helemaal naar de andere kant van de wereld. En zulke verhalen waren schering en inslag, het zijn niet de doorsnee reizigers die Myanmar als bestemming kiezen. Ons verhaal stak schraal af tegen dit soort ondernemingen.

De laatste dag besloten we een wandeltocht door de bergen te maken met de plaatselijke gids. Alhoewel de temperatuur hier lager was dan in Bagan was het flink afzien. De gids was echter super aardig en we kregen bij een vriend van hem thuis een heerlijke lunch voorgeschoteld. Om 5 uur werden door de bus opgepikt voor de 13 uur durende busreis terug naar de beginplaats Yangon. Zoals altijd in Zuid-Oost Azie ging ook deze busreis gepaard met video's van nationale muziek en ook wat soaps. Tenenkrommend slecht acteerwerk!

Terug in Yangon nog even een tukkie gedaan en toen weer de stad ingedoken. We kwamen in een dierentuin terecht waar Marianne Thieme helemaal door zou draaien. De dieren hielden van interactie met het publiek. Dit omdat dat de enige manier was om voedsel te krijgen.De olifanten hadden alleen een betonnen platform om op te staan, en de onderlinge competitie om een brol voedsel van het publiek was grappig en zielig tegelijk. Het hoogtepunt van de dag was de gouden pagoda (tempel) die 's nachts verlicht wordt. Skitterond! Daar raakten we ook aan de praat met een monnik, en voor we het wisten waren we omringt door monniken en studenten. Ze vertelden ons veel en vroegen ons de gebruikelijke 'waar kom je vandaan?' categorie vragen. De studenten waren verplicht engels te oefenen met buitenlanders elke vrijdagmiddag, dus wij waren een gewillig slachtoffer omdat we toch moesten wachten op de zonsondergang. Na een dag van 15 km wandelen waren uitgeput en de volgende dag werden we wakker met ongekende spierpijn.

Desalniettemin besloten we weer te voet de stad te verkennen, we hebben eigenlijk alleen een park bezocht en hier vooral niks gedaan. Toen een taxi gepakt naar het vliegveld voor de laatste vlucht terug naar Phnom Penh. Voor een paar dagen voelde Phnom Penh als pure luxe, fatsoenlijke straten en mensen met een gebit, wauw!

Voorlopig is dit even het laatste tripje. Komende maanden vooral werken, er zijn geen vakanties en het is regenseizoen, niet de ideale omstandigheden voor een reis. Dank voor het lezen en de leuke reacties elke keer :). Volgende blog zal ik wat dieper ingaan op het leven in Phnom Penh.

Bart