Mr. Yes

Na 2,5 week Cambodja kan ik al wat meer zinnige dingen zeggen over het land. Laat ik beginnen met een anekdote die de vriendelijkheid van de mensen illustreert. De maandag nadat ik arriveerde hoefde ik nog niet te werken en had met João afgesproken dat ik hem op zou halen van zijn werk. Ik raakte compleet verdwaald in Phnom Penh en fietste zo een weg op waar een mannetje net bezig was het vers gelegde asfalt/cement glad te strijken. Na mijn bezoekje kon hij de halve straat dus opnieuw doen. Omstanders vonden het schitterend en kwamen niet meer bij, de man die de boel glad streek glimlachte en wees de weg die ik beter kon volgen.

Het werk zelf begint met de dag leuker te worden. Ik werk voor VTrust en die verhuren luxe appartementen en kantoorpanden. Ik werk als marketing manager.De eerste dagen had ik niet het idee dat ik het een jaar uit zou houden maar nu krijg ik er steeds meer plezier in. Omdat ze Bart uitspreken als Baa (de r en de t zijn lastig kennelijk)ben ik Mister Yes, aangezien Baa Khmer is voor Ja. Als intern word je gehaald voor 2 redenen, nieuwe ideeën die het bedrijf een stapje verder helpen. Maar vooral omdat je een westerse kop hebt en dat geeft het bedrijf meer aanzien. Aangezien veel van onze klanten expats zijn ga ik vaak mee als ze appartementen of kantoorpanden willen bekijken. Dat is leuk en makkelijk geld verdienen. Verder is het apart om manager te zijn en opdrachten en tips te geven aan mensen die ouder zijn dan jij. De eerste keer dat één van mijn collega's toestemming vroeg om een klant te bezoeken stond ik wel even raar te kijken. Verder is het altijd leuk om te lunchen met de collega's, we eten dan buiten voor 1 dollar en dit is altijd rijst als bijgerecht met variërende hoofdgerechten. Het meerdere keren warm eten was even wennen maar gaat me nu goed af.

Ik heb nog een presentatie gegeven over Nederland, dit is een programma dat m'n Braziliaanse collega geïntroduceerd heeft om ze meer over de wereld te leren. Bij de presentatie over de VS hadden ze nog nooit gehoord van Elvis Presley of the Beatles. We hebben eens gevraagd aan een Cambodjaan of hij de wereld wilde schetsen. Hij kwam niet verder dan 3 verschillende punten die hij China, Cambodja en Vietnam noemde. Verder valt op dat ze totaal niet kritisch zijn. Soms vraag ik me af waarom ze geen filter in hun hoofd hebben die zegt nee dit kan niet waar zijn. Als je zegt dat een telefoon ontploft als die te lang in de oplader zit wordt dit als waarheid aangenomen. Maar ze lachen ontzettend veel en dat is goed.

Ik merk wel dat een Nederlandse student als ik met een bijbaantje van zo'n 12 uur per week en een gemiddelde lesweek van 2 uur er erg goed vanaf komt. Een aantal van mijn collega's wonen met de monniken in een zogeheten pagoda. In ruil voor onderdak en ontbijt moeten ze om 5 uur opstaan om de monniken te helpen. Hierna wekken ze van 8 tot 5 en sommige gaan dan gelijk door naar school van 6 tot 9. Toen één van mijn collega's besloot school een keertje te skippen en wat biertjes met João en mij te drinken vertelde die de volgende dag dat de monnik hem gesnapt had omdat die de alcohol rook. Ook niet iets wat de gemiddelde student in Nederland overkomt. Maar zelfs de Braziliaan João moest zijn studie combineren met een full time baan. Dus ik schaam me hier in Phnom Penh om mijn leven van de afgelopen 3,5 jaar te schetsen.

Deze week is de vriendin van João in Phnom Penh en hij vroeg mij of ik met haar naar Siem Reap wilde om de tempels te bezoeken want hij is zelf door zijn vrije dagen heen. Zo gezegd do gedaan. Maandag gingen we om 20.00 uur weg zodat we om 2 uur 's nachts aan zouden komen en sowieso de alom geprezen zonsopgang konden bewonderen. Eerst nog even een hoogzwangere vrouw onderweg opgepikt die al puffend en kreunend een uur later bij een ziekenhuis werd afgezet. Aangekomen in Siem Reap hebben we wat biertjes gedronken en toen de tuktuk naar Angkor Wat genomen. Teveel wolken voor een mooie zonsopgang, dat was een domper. Maar voor de rest waren de tempels indrukwekkend, grootste religieuze complex op aarde geloof ik. Om 12 uur hadden we al 6 of 7 tempels gezien (foto's komen later) en besloten we een drijvend dorp te bezoeken. dat was indrukwekkend, drijvende kerk, supermarkt, politie, school etc. Wat we wel in Siem Reap zagen en vooral in het drijvende dorp is dat het allemaal een stuk minder ontwikkeld is dan in Phnom Penh. Mensen zijn iets agressiever in het verkopen en bedelen. Na het drijvende dorp gingen we terug naar Siem Reap en hebben we marktjes bezocht, fish massage gedaan (die eten dan je dode huid weg) en gegeten en gedronken tot we om half 12 weer terug naar Phnom Penh gingen, in de hoop de vrouw, man en hun baby op te pikken maar dat gebeurde helaas niet. We arriveerde om 5.30 in Phnom Penh en om 8 uur moest er weer gewerkt worden....hard knock.

Verder leer ik hier veel nieuwe mensen kennen. Elke donderdagavond komen er een stuk of 30 mensen bij elkaar voor een bijbelstudie en met die mensen lunchen we ook elke zondag, dan stroomt iedereen binnen vanuit zijn eigen kerk. Dus hoe aardig het ook was van de dominee om te bidden voor mij omdat ik naar een plek ging waar het moeilijk zou zijn een goede kerk te vinden, het klopt niet. Binnen onze groep zijn het vooral Amerikanen, Canadezen, Australiërs en Nieuw-Zeelanders. Elisabeth en ik representeren als twee Nederlanders de hele EU.

Ik merk nu waarom mensen veel te lange verhalen opschrijven als ze op reis zijn, zoveel nieuwe indrukken die rete-interessant zijn voor jezelf maar voor anderen wellicht wat minder. Hier aangekomen ben ik de helft van m'n lezers waarschijnlijk al kwijt, mijn dank en waardering als je nog steeds leest. Volgende week ga ik voor 5 dagen naar Zuid-Viëtnam, dus dan zal ik daar zo kort en bondig mogelijk verslag van doen.

Bart